Αν έπρεπε να συμπυκνώσει κανείς σ’ ένα πρόλογο, που δεν έχει άλλο σκοπό από το να προσφέρει μια εποπτική θέα στα «θεμέλια του οικοδομήματος» ενός έργου, το βασικό μάθημα της Διάκρισης, ενός από τα πιο σημαντικά βιβλία του Pierre Bourdieu (ΠΜ) αλλά και της ιστορίας της κοινωνιολογίας, αν κρίνει κανείς από τις ευάριθμες μεταφράσεις του και τις απειράριθμες αναφορές του από ειδικούς όλου του φάσματος των κοινωνικών επιστημών και όχι μόνο, θα μπορούσε να πει ότι το μάθημα αυτό είναι η γενετική ανθρωπολογία της εξουσίας με έμφαση στην συμβολική διάσταση που χαρακτηρίζει το έργο του ΠΜ συνολικά· αυτός δηλαδή ο τρόπος επιστημονικής σκέψης που διακρίνεται μεθοδολογικά τόσο για τη σχεσιακή προσέγγιση της κοινωνικής ζωής όσο και για τον αναστοχασμό που εγκλείεται στο πυρήνα της θεωρίας του για την κοινωνία και τη γνώση, για τη διανοητική πρακτική και τα εγγενή της όρια, ένας τρόπος που ενεργοποιείται παραδειγματικά στη παρούσα ανάλυση του γούστου που επιχειρεί. Τα δύο αυτά θεμελιώδη χαρακτηριστικά της κοινωνιολογικής του μεθόδου επιτρέπουν στο ΠΜ, από την μια μεριά να υπερβεί, και σ’ αυτή την εργασία του μια σειρά πλαστές και καταστρεπτικές επιστημολογικές, μεθοδολογικές και επιστημονικές αντιθέσεις (μίκρο / μάκρο, αντικειμενισμός /υποκειμενισμός, ποιοτικό / ποσοτικό, κλπ), και από την άλλη, να κατασκευάσει αντικείμενα έρευνας απαλλαγμένα από τα σφάλματα που προκαλεί η εφαρμογή της σχολαστικής ανάλυσης.
«Η “διάκριση” της Διάκρισης», πρόλογος στο βιβλίο του Pierre Bourdieu, Η
Διάκριση. Κοινωνική κριτική της καλαισθητικής κρίσης, Σειρά Μεταστροφές,
Πατάκη, 2002, σ. 11-50
