Πως να διδάξει κάποιος στην πράξη τη δουλειά του κοινωνιολόγου, δηλαδή την εφαρμογή στον κοινωνικό κόσμο μιας ρασιοναλιστικής φιλοσοφία της γνώσης και ενός σχεσιακού τρόπου επιστημονικής προσέγγισης, που έχει ως στόχο να αντικειμενικοποιήσει το άρρητο, να αναδείξει το κρυφό και το κεκαλυμμένο, να διασπάσει, συσχετίζοντας φαινομενικά ασύμβατες διαστάσεις φαινομένων, αυτό που η ιδεολογία ενώνει; Πώς να διδάξει κάποιος μια αντίληψη για τις κοινωνικές σχέσεις,η οποία οργανώνεται γύρω από τις υλικές, συμβολικές και θεσμοθετημένες σχέσεις κυριαρχίας, μια αντίληψη που υποθέτει την ιστοριοποίηση των τρόπων με τους οποίους κατασκευάζονται σωματικά και νοητικά τα κοινωνικά υποκείμενα, οι διάφορες σφαίρες κοινωνικής πρακτικής και οι τρόποι γνώσης του κοινωνικού κόσμου; Πώς να διδάξει κάποιος μια σκέψη η οποία είναι πολύ φυσικό να μην επιτρέπει στους απληροφόρητους,τους κοινωνιολογικά αγεωμέτρητους, να πλησιάζουν στο σπουδαστήριο της με τις «χονδροειδείς παραστάσεις τους και τις αγκυλωμένες νοητικές αρθρώσεις τους», όπως θα έλεγε ο Μπασλάρ;
Ένθετος Πρόλογος στο P. Champagne, R. Lenoir, D. Merllié, L. Pinto, Μύηση στην κοινωνιολογική πρακτική, Καρδαμίτσα, 2004, σ. I-IX. Αναδημοσίευση στο περιοδικό Σύγχρονη Εκπαίδευση, 140, 2005, σ. 13-18
