“Η αυτονομία των εκπαιδευτικών επαγγελμάτων, είναι γνωστό πλέον, βρίσκεται σε δεινή θέση, και αυτό συμβαίνει σε όλες τις χώρες, σε συνάρτηση με όρους που ποικίλλουν ανάλογα με τις οργανωτικές δομές που η κάθε χώρα έχει κληροδοτήσει από το παρελθόν και τις πολιτικές επιλογής που έχουν πραγματοποιηθεί την τελευταία περίοδο. Η γενίκευση του τρόπου αναπαραγωγής με δεσπόζουσα τη μαθησιακή συνιστώσα και οι οικονομικές αναδιαρθρώσεις ευνοούν σήμερα τον επαναπροσδιορισμό τόσο των παρεχόμενων γνώσεων όσο και των κοινωνικών λειτουργιών των εκπαιδευτικών και επιμορφωτικών ιδρυμάτων. Οι παραδόσεις και οι παλαιοί τύποι οργάνωσης, που είναι ελάχιστα προσαρμοσμένοι στο νέο καθεστώς των πολιτισμικών και οικονομικών προσδοκιών, επανατίθενται σε μια αμφισβήτηση με τρόπο υπολανθάνοντα ή απερίφραστο. Μέσα σ΄ένα τέτοιο πλαίσιο, στις περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες αναπτύσσεται ένα είδος δυσφορίας στους κόλπους των συστημάτων τριτοβάθμιας εκπαίδευσης. […]”
Διαβάστε και ενημερωθείτε για το βιογραφικό του Νίκου Παναγιωτόπουλου.
