”Η πρόθεσή μου να δημοσιεύσω ένα μέρος της συνομιλίας μου με το φιλόσοφο Jacques Bouveresse δεν είναι άλλη από
το να αντιπαραθέσω μια διάψευση σε όσους –πολλοί ακόμα στον εθνικό μας χώρο εξαιτίας της δομικής υστέρησης που
αντιστοιχεί στη θέση που κατέχει το επιστημονικό μας πεδίο στο διεθνές επιστημονικό πεδίο– συνεχίζουν να παραγνωρίζουν, στη λογική των σχέσεων και πρακτικών συνεργασίας που είναι δυνατές μεταξύ κοινωνιολόγων και φιλοσόφων, την επίδραση των καθορισμών που εγγράφονται στην κοινωνική θέση τους και στο μέλλον της στο πεδίο των επιστημονικών κλάδων. Τα δύο ερευνητικά προγράμματα που εμπεριέχονται στο κείμενο που ακολουθεί, και τα οποία έθεσα υπό μορφή ερωτημάτων στο Γάλλο φιλόσοφο προκειμένου να δομήσουν μέρος της δημόσιας μεταξύ μας συζήτησης, δηλαδή, η αντικειμενοποίηση των όρων παραγωγής των παραγωγών και των καταναλωτών του φιλοσοφικού λόγου ως παραγωγή μιας κοινωνιολογικής σκέψης των όρων παραγωγής της φιλοσοφικής σκέψης, ικανής να προσφέρει στη φιλοσοφική σκέψη μια δυνατότητα απελευθέρωσης σε σχέση με αυτούς τους όρους, από τη μια μεριά, και, από την άλλη μεριά, η δυνατότητα συγκρότησης μιας ρεαλιστικής επιστημολογίας και θεωρίας της γνώσης, τελικά, εν ανάγκη ενάντια και στους ίδιους τους κοινωνιολόγους, αποτελούν ένα πολύ μικρό μόνο δείγμα των πολλών και γόνιμων προοπτικών συνεργασίας οι οποίες θα μπορούσαν να εγκαθιδρυθούν μεταξύ κοινωνιολογικής και φιλοσοφικής έρευνας, ικανών να ανατρέψουν τις οφειλόμενες –για να μιλήσουμε όπως ο Wolf Lepenies, στη σταδιακή μείωση της κυριαρχίας της φιλοσοφίας πάνω στις κοινωνικές επιστήμες– σχέσεις τους και των οποίων η ποικιλία αντιστοιχεί στις διάφορες μορφές επιδράσεων που προκαλεί η μη αναλυμένη άσκεπτη κοινωνική σχέση που προβάλλουν στον άλλο όταν αναλύουν, φιλόσοφος και κοινωνιολόγος, αμοιβαία τη σχέση τους […]”
Ερωτήματα για φιλοσόφους «ευγενούς ταπεινότητας», Κοινωνικές Επιστήμες, 4-5, 2014, σ. 229-233
