Ενάντια στην υπερβατολογική ψευδαίσθηση η οποία τείνει να εγγράψει στη συνείδηση και στο λεκτικό τις καθολικές δομές του Λόγου, ενάντια στη θέση του J.Habermas πως υπάρχουν “καθολικές διιστορικές της επικοινωνίας”, ο Bourdieu υποστηρίζει πως ο Λόγος είναι ένα προϊόν της ιστορίας και οφείλει ασταμάτητα ν ́αναπαράγεται από μια ιστορική δράση με στόχο την εξασφάλιση των κοινωνικών συνθηκών οι οποίες καθιστούν δυνατή την ορθολογική σκέψη. Δανειζόμενοι την άποψη του Machiavelli σύμφωνα με την οποία η αρετή είναι το προϊόν μιας δημόσιας τάξης μέσα στην οποία οι πολίτες έχουν συμφέρον στην αρετή, θα μπορούσαμε να πούμε πως, κατά τον Bourdieu, οφείλουμε να εργαστούμε ασταμάτητα, μέσω πρακτικών και συγκεκριμένων ενεργειών, με προοπτική την εγκαθίδρυση μιας Επιστημονικής Πόλης της οποίας τα μέλη να έχουν συμφέρον στο Λόγο, στην αλήθεια, στην ανιδιοτέλεια.
Κείμενο στο βιβλίο (επιμ. μαζί με την Ι. Λαμπίρη-Δημμάκη), Pierre Bourdieu,
Κοινωνιολογία της Παιδείας, Αθήνα: Ινστιτούτο του Βιβλίου-Καρδαμίτσα, 1994, σ. 9-14
