”Παρακάτω ακολουθεί ερευνητικό υλικό που εντάσσεται σε μία έρευνά μας σε εξέλιξη, ως συνέχεια αυτής που είχε παρουσιαστεί στο βιβλίο “Η οικονομία της αθλιότητας” και η οποία αποσκοπεί στο να εντρυφήσει περισσότερο στις οδύνες θέσης και πίστης που παρήγαγε η γενικευμένη κρίση που πλήττει τη χώρα μας. Ας σημειώσουμε πάλι εδώ πως ονομάζουμε οδύνες θέσης αυτές τις οδύνες που βιώνουν, σήμερα, μια σειρά άνθρωποι εξαιτίας των διαφόρων διαδικασιών, λιγότερο ή περισσότερο, διευρυμένης κοινωνικής απόταξης που υφίστανται: μορφές οδύνης οι οποίες καθιστούν ανάπηρα τα κοινωνικά υποκείμενα στην προσπάθειά τους να βρουν το νόημα της ύπαρξής τους, μορφές κοινωνικής δυσφορίας (που συνδέονται με συγκρούσεις κοινωνικής ένταξης, με «ταξικές νευρώσεις», με αγώνες για τη συγκρότηση ταυτότητας, με μορφές συμβολικής βίας, με αγωνίες που σχετίζονται με την ακύρωση συμβολικών συστημάτων και αξιών, με αναντίστοιχες ταξικές συγκατοικήσεις, με ακυρωμένα όνειρα και προδομένες προσδοκίες, με αδυναμίες επένδυσης στο μέλλον λόγω έλλειψης οικονομικού και πολιτισμικού κεφαλαίου, με συγκρούσεις γενεών, τάξεων και πολιτισμών, με εξευτελισμούς στην καθημερινότητα, με διπλούς καταναγκασμούς, με αδικίες, με κοινωνικούς αποκλεισμούς και αρνήσεις, με τις επιπτώσεις της κυριαρχίας της διαχειριστικής οικονομίας, κ.ά.)∙ οδύνες πίστης ονομάζουμε αυτές που συνδέονται με την κατάλυση των περισσότερων εσωτερικευμένων παραδοχών σε ό,τι αφορά τις σχέσεις του εφικτού, του πιθανού και του επιτρεπτού. Πρόκειται γι’ αυτού του τύπου τις οδύνες που απορρέουν από την αποδόμηση της δοξικής, αυτονόητης και φυσικής σχέσης που διατηρούν τα κοινωνικά υποκείμενα με τον κόσμο τους. […]”
Διαβάστε και ενημερωθείτε για το βιογραφικό του Νίκου Παναγιωτόπουλου.
