“Ένα από τα μείζονα πολιτικά γεγονότα που αναδύθηκαν τόσο από το τρόπο προκήρυξης των εκλογών, το επίσημο πολιτικό τους «περιεχόμενο», και από το τρόπο της νομιμοποίησης και διεξαγωγής τους, όσο και από τρόπο διαχείρισης των αποτελεσμάτων τους, ήταν αυτό της επίσημης πλέον, θεσμικά επενδυμένης, επικύρωσης του νέου ορισμού της πολιτικής, ο οποίος έχει εδώ και καιρό πρακτικά εγκαθιδρυθεί: η πολιτική, τουλάχιστον όπως αυτή προσδιορίζεται, τουλάχιστον, από τα λεγόμενα κόμματα εξουσίας, δεν είναι τίποτα περισσότερο, όπως έλεγε ο P.Champagne,από έναν χώρο μέσα στον οποίο οι πολίτες υπάρχουν ως στοιχεία σφυγμομετρήσεων, αυτών των νέων «εργαλείων ορθολογικής χειραγώγησης», και ως τηλεθεατές που κοιτούν στη τηλεόραση τους συναινετικούς αγώνες που εκτυλίσσονται στο όνομα τους μεταξύ των διαφόρων φυλών ενός πολιτικού κόσμου που υπακούει μόνο στις ενδογενείς του συγκρούσεις, και των οποίων θεμελιώδες διακύβευμα αποτελεί ο τρόπος αναπαραγωγής του. […]”
Διαβάστε και ενημερωθείτε για το βιογραφικό του Νίκου Παναγιωτόπουλου.
