“Η πρώτη δυσκολία που αντιμετωπίζει κανείς σήμερα όταν θέλει να μιλήσει για την ισότητα στην αγορά εργασίας και να μιλήσει με αυστηρότητα ώστε να έχει συνέπειες, είναι να αποφύγει να συμβάλλει στην αναπαραγωγή του αναλλοίωτου χαρακτήρα της καθημερινής φλυαρίας γύρω από το θέμα, μέσω της οποίας διαχέονται συνεχώς ιδέες χωρίς σκέψη και σκέψεις χωρίς ιδέες. Ο χώρος προβληματισμού γύρω από ορισμένες και όχι τις πιο ασήμαντες, όψεις αυτού του ζητήματος, όπως και σχεδόν όλα τα αντίστοιχα θέματα της δημόσιας προβληματικής, βρίθει από ειδικούς οι οποίοι, όπως θα έλεγε ο Κ. Krauss, άλλοτε γράφουν επειδή δεν έχουν τίποτα να πουν και άλλοτε έχουν να πουν επειδή γράφουν.
Λόγοι γενικώς γενικοί ή ειδικώς ειδικοί μπορούν να ειπωθούν και να ξαναειπωθούν αόριστα αφού στην πραγματικότητα σπάνια λέγεται κάτι και η συνεχιζόμενη λήθη η οποία διευκολύνει την παραγνώριση της εξαιρετικής μονοτονίας, επιτρέπει στο παιχνίδι να συνεχίζεται και στο ζητούμενο νόημα να « χάνεται, σαν το νερό στην πέτρα ».
Μέσα σ’ αυτό το πλαίσιο, κάθε προσπάθεια συμβολής σε μια διαδικασία επαναπροσδιορισμού της κυρίαρχης προβληματικής που ορίζει το ζήτημα της ισότητας στην αγορά εργασίας και κατά συνέπεια της πολιτικής που το διαχειρίζεται μέσα από μια ρήξη με την αυταπάτη της άμεσης κατανόησης που του παρέχει η ιδιότητα του ως θέμα της επικαιρότητας , έχει το χαρακτήρα του επείγοντος. […]”
Μπορείτε να διαβάσετε το άρθρο εδώ
