“Όπως και αλλού έτσι και στην Ελλάδα το ενδιαφέρον για αξιόπιστες και έγκαιρες στατιστικές απασχόλησης είναι στην αρχή του πολλαπλασιασμού των πηγών παραγωγής στατιστικών δεδομένων σχετικά με την ανεργία. Η άποψη των οικονομικών στατιστικολόγων αλλάζει τα τελευταία χρόνια και στη χώρα μας υπό την συνδυασμένη πίεση της σοβαρότητας των διαστάσεων του φαινομένου και των πολύπλοκων σχέσεων εξάρτησης που αναπτύσσονται μεταξύ της στατιστικής και της Κρατικής πολιτικής, κυρίως της εφαρμογής των μέτρων αντιμετώπισης της ανεργίας. Επιστημονικό αντικείμενο και κοινωνικό διακύβευμα η ανεργία ως σχηματισμένο «κοινωνικό πρόβλημα» μετατρέπει σε κοινωνικό διακύβευμα το επιστημονικό αντικείμενο: το να ονομάσει και να μετρήσει κανείς την ανεργία σημαίνει ότι την αναγνωρίζει, και, συνεπώς, αναγνωρίζει την ύπαρξη των ανέργων και των δικαιωμάτων τους. Η πρόθεση αντικειμενικοποίησης των κλιμακίων παραγωγής κρατικών στατιστικών συνδέεται οργανικά με τους μηχανισμούς παραγωγής της κυρίαρχης δόξας σχετικά με το αποδεκτό και αντιμετωπίσιμο επίπεδο ανεργίας. […]”
Διαβάστε και ενημερωθείτε για το βιογραφικό του Νίκου Παναγιωτόπουλου.
