“Νομίζω πως αν επιτύχουμε να επιβάλλουμε μια Realpolitik του λόγου τόσο στο εθνικό όσο και στο διεθνές επίπεδο, στη συνέχεια γίνεται ευκολότερη η σύνθεση που προτείνει ο PB. Οπλισμένοι με την ορθολογική γνώση των κοινωνικών επιστημών καθίσταται ευκολότερη αυτή η εφεύρεση αφού θα μας επιτραπεί να εργασθούμε συλλογικά ώστε να ελέγξουμε τους κοινωνικούς καθορισμούς οι οποίοι δημιουργούν τον κοινωνικό διαχωρισμό μεταξύ στράτευσης και επιστημοσύνης.
Γνωρίζοντας πως οι αναλύσεις αυτού του νέου τύπου ιμπεριαλισμού της οικονομίας που επιβάλλει ο νεοφιλελευθερισμός οφείλουν να υπερβούν την διερεύνηση της θεμελίωσης του μόνο μέσα στους ‘αντικειμενικούς’ οικονομικούς δείκτες και να ενσωματώσει μια ανάλυση αυτής της συμβολικής κυριαρχίας που συνιστάται στο επιβάλλει νομικές κατηγορίες σκέψης και δράσης σύμφωνες μ’ αυτές τις μορφές πολιτικο – οικονομικής κυριαρχίας (που έχει ως καθήκον να εφαρμόσει μίκρο και μάκρο – οικονομικές τεχνικές διαχείρισης που επεξεργάζονται τα αμερικανικά think tanks και οι ποικίλοι μετασχηματιστές τους), κάθε στοχασμός πάνω στα πρακτικά μέσα αντίστασης ενάντια σ’ αυτή την ηγεμονία έχει συμφέρον να χρησιμοποιεί τα κεκτημένα της κοινωνιολογίας της διακίνησης των ιδεών και των ανθρώπων. […]”
